මට රැය විතරයි අයිති නොරිකො සං

හීතලට දත් එකට වදිනවා "කට කට ගාල " 

ඇඳලා ඉන්න ජැකට් එක හරහාත් සීතල එනවා වගේ.. 

හීතල වායුගෝලයට කටින් උණුසුම් සුසුම් පිඹ පිඹ ඇවිදගෙන යනවා ඉස්සරහට... 

තියන අඩියක් අඩියක් ගානේ පරිස්සමින් තිබ්බේ මම....ලිස්සුවොත්....
මේ දෙසැම්බරය.... 

නොබා සොඳුරිය අරිනු මැන දොර...............

සිහින් ඉකිබිඳුමක් ඇහෙනවා....

හිත ගැස්සෙනවා තමයි....

ඒත් ...මේ මගේ දෛවය ......

මහා රාවණා පරපුරේ තල්පතින් හැමදෙයක්ම ලැබුන තමයි...ඒත් .....කල කර්ම විපාක දෙන්නත් එපැයි .....
ඇතින් ඇහෙනවා ඝෝෂාව......මිනිස්සුන්ගේ කෑගැසීම්....හ්ම්...
තව දුරටත් මාලිගාවට වෙලා ඉන්නේ කොහොමද.....

රජවරු තව බයයි දස්කොන් කිවිදුන්ට......

ටික දවසක ඉඳල ලියන්න කියල හිතන් හිටියට වෙලාවක් තිබ්බේ නෑ. මම මගේ බ්ලොග් එකේ තනි පුද්ගලයින් වෙනුවෙන් දීර්ඝ ලිපි ලියල තියෙන්නේ තුනයි. අද ලියන්න යන්නෙත් කලින් ලියපු කෙනෙක් ගැනයි.....මේ නැවත වරක් මම ලියන්නේ ඔහු මගේ මිතුරෙක් නිසා නෙමෙයි....