මයෙ රත්තරන් පුතේ හොඳටෝම රිදුණාද...

photo courtesy https://jetsetbunny.com/

මහමුහුද අඬනවා එදා වගේම.... 

ඇය බලා ඉන්නවා මුහුද දිහා... 

මුලු ජීවිතේම දුන්නෙත් ... හැමදේම ආපහු උදුරගත්තෙත් මේ මහ මුහුදම නේද.... 

ඒත් කොහොමද මුහුද එක්ක තරහ වෙන්නේ.... 

ඇගේ මතකය අවුරුදු දාහතරක් අතීතෙට යනවා....
දෙදාස් හතර...

ආදරය කවියක්

ආදරය කවියක්....
එලිසමය රැඳි... සොඳුරු වැකි පිරි....
සොඳුරු සිතිවිලි.... මුතු අකුරු බැඳි...
ආදරය කවියක්...

එන්න ...පව්කාරියට ගල් ගසන්න....

ඉහට උඩින් ඉර.... හෙවනැල්ලත් පෑගෙනවා.

නලල දිගේ ගලාගෙන ආපු දාඩිය පිටි අත්ලෙන් පිහින ගමන් තවත් හයියෙන් දරුවව අල්ලගත්ත... 

අලුත උපන් කිරි දරුවට අව් රැල්ලක්වත් වැටෙයි කියල පැනල් කෑල්ලකින් වහගත්ත කුමුදු ඉක්මන් ගමනින් බස්ටෑන්ඩ් එක පැත්තට ගියා... 

හොඳ වෙලාවට කොලඹ බස් එකක් පිටත් වෙන්න හදන්නෙ... 

මේ බස් එකේ ගියොත් ඊලඟ ටව්මෙ තියන ලොකු ඉස්පිරිතාලෙට පැයකින් විතර ගියෑකි... 

නැත්නම් දරුව අඬන්න ගනී හාමත් වෙලා....

මෙදා අවුරුද්දටවත් ඇවිදින් යන්න වරෙන් මගේ පුතේ....

ඉහින් කනින් දාඩිය පෙරාගෙන ගුරු පාර දිගේ ආව අප්පුහාමි මහ නියරට ගොඩ උනේ තවත් මේ අව් කාස්ටකේ දූවිලි කකා ගුරු පාරදිගේ යන්න අමාරු හින්ද, 

අවුරුදු පොලෙන් ගත්ත අඩුම කුඩුම ටික දාගත්ත පන් මල්ලත් අරන් මහ නියර දිගේ ගිහින් ඒදණ්ඩෙන් පැන්න ගමන් කඩුල්ල ගාවටම ගිහෑකි..

ගුරු පාර දිගේ ගියා නම තව හැතැප්ම බාගයක් විතර දූවිලි කකා යන්න වෙනව.. 

සුසුම් ගෙනා සෙව්වන්දිය...

සිහින නොමැති රාත්‍රියේ ගන අඳුරේ
හුදෙකලා සිතුම් බිඳ සිත සුවඳ සොයනවා....
අතීතයේ විස කටු පපු තුරෙන් දැනෙනෙවා....
නෙත පිනි විසිරෙනවා....

සිහින කුමටද...

සුවඳ කුමටද කුසුම ලඟ නැතිනම්...
කැලුම් කුමටද සඳවතිය නැතිනම්...
සිසිල කුමටද නලත් දුර යානම්....
මසිත කුමටද ඔබත් ලඟ නැතිනම්...

ඇය ගිහින් දුර....දුරටම

ලියා නිමවූ සොදුරු කවියක
එලිවැටත් උගුලුවා විසිකර.....
නිසදැසක් කරවා ජීවිතයම
ඇය ගිහින් දුර....දුරටම

වියපත් ප්‍රේමය...

සිහින සිතුවම් ඇන්දූ....
හදේ සැනකෙලි බැන්දූ....
ඇසඟ මදහස රැන්දු.....
ලන්දූ.......

සිල්ගත් සඳක්...

පෙම් කරන ගංදෑල
අතැර දුර දුර ඇදෙන....
සිනිදු පෙන කැටි මවන...
සිත නිවන ගත දවන

පුතු තනි කරලා පන්තියෙ තියලා....

කලුපාට ගේට්ටුවෙන් එලියට ආව නෙමේ එවුනා... 

අනිත් අම්මල තාත්තලත් එක්ක...