අද දවසේ මවෙත ගෙනා මිහිර හෙටත් ගෙන ආ යුතු වේ...

රත්තරන් පාට ඉර සමුදුරු පෙම්වතියගේ තුරුලේ ආලිංගන නැටුමක්...

තව ටිකකින් වලාකුළු සළු ඔවුන්ව වසාගනීවී. 

ඒ ආදරය ලොවෙන් සඟවන්න වගේ සැන්දෑ අන්ධකාරය ගලාගෙන එනවා. 

ගෝල්ෆේස් පිට්ටනිය තව මොහොතකින් අඳුරේ ගිලේවි...

මම ඇය දිහා බැලුවා... 

නත්තල්...................

ගවලෙනේ දෙව් කුමරු සිනාසෙන හැටි බලා
තිදෙනෙක්ම නොවේ මහ රජසෙනග වටවෙලා
සුපිරිසල් දොර අසල ගවලෙනක් පුබුදලා
විදිලියෙන් කැලුම් දෙන තනි තරුව පායලා......

පතිපතිනි රිය සක නියා...

කාලෙකින් ලියන්න කියල ඉඳගත්තා. 

තවම නිදිමත ගතියයි , තෙහෙට්ටුවයි ගිහින් නැහැ. 

නංගිගේ මගුල් ගෙදර තිබ්බේ ගිය සතියේ... 

වෙඩින් එක හෝටලේක තිබ්බේ ...දැන් හැමෝම කරනවා වගේ....

ඔබ මිස මට කෙනෙකු කොහිද මේ ආත්මයේ....

ලොකු නිහැඬියාවකින් පස්සේ ලියන්න ඕන කියල ඉඳගත්ත....
ලියන්න දේවල් නැතුව නෙමේ....

හ්ම්....

ඒත් කොහොමද නොලියා ඉන්නේ...
මීට හරියටම අවුරුදු දහතුනකට කලින්......
ඇතුගල් පුරයෙන් පිටත් උනා බස් එකක්...සෙන්කඩගල පුරට යන්න.....

පැස්ටල් 2......

නේක පැහැ හැඩ දැමූ
සිතුවමක් එල්ලුවට.....
පාට පෙට්ටිය හැකිද...
බිත්තියේ එල්ලන්න.......

පැස්ටල්...

 

 

හුණු කූරු ගෙවිලා
සිතුවමක් මැවුනාට...
සිතුවමට පුළුවන්ද ...
පාට පෙට්ටිය වෙන්න.....

දියණියනි..... නුබට සිදුවූ දේ.....

හතරේ කෝච්චිය යන සද්දෙට සමන්මලීගේ ඇස් ඇරුන.

ගල් කන්ද පහුකරලා යනකොට කෝච්චිය හැමදාම හූ කියන්නේ සමන්මලීට ඇහැරවන්න වගේ... 

වතුර කේතලේ ලිපේ තියල එලියට බැස්සේ මූණ කට හෝදගෙන එන්න..

වතුර නටන්න කලින්...

හීං වැහි පොදක් වැටෙනවා පාන්දරින්ම......

ඔබේ ඇසුර අප පින් කල පෙර නිමිතී...

අවුරුද්දක් ගෙවිලා.... ජුනි 05....දෙදාස් දාහතර අවුරුද්ද......
මොකක්ද මේ මම කියන්න හදන්නේ...

ඔබ හිතනවා ඇති.....

මම මේ කතාව පටන් ගන්නම් ඊටත් කලින් ඉඳන්....
ඒ දවස් වල මම හිටියේ මන්නාරමේ..... 

මහා සිසිල් බීම දන්සල......මේක ජෝක් එකක් නෙවේ

හදිසි වැඩ වගේකට කොළඹ යන්න උනා. 

අද උදෙන්ම කුකුළා අතේ අරන් පිටත් උනේ වෙලාවට අනුරාධපුරේට එන්න. 

වන්දනාවේ නෙමේ...රාජකාරියට....

අනුරාධපුර මහ ඉස්පිරිතාලෙට.....

ඔබෙ සුවඳ තවම මා ළඟ...

මලක් පිපුණු හිත අද්දර
නෙලා පුදා වෙන අතකට
සිහිනෙක රැඳී සුවඳක් සේ.....
ගියෙන් පරවුනා හදවත

ඇවිත් යනවද.....

ඇවිත් යනවද සිනාසෙනවද සිනිදු තරුවත පායලා
පොළොව යදිතී බලා හිඳිතී තරු කැටිති නෙත් යුග සලා
තරු කුමරි සිත පොලොව දැකුමට හිත යටින් හිටියත් බලා
අහෝ වියපත් පොළොව අසලම පුරා සඳ වත පායලා

සංසාරේ පිය සටහන්....

එතකොට මගේ වයස අවුරුදු පහක් නැත්නම් හයක් ඇති.. 

වෙසක් මාසෙ..

දෙපෝයට දෙතුන්දොහක් ඇති. කිරි අම්ම මාව ඔඩොක්කුවෙ තියාගෙන කතන්දර කියනවා.. ගොඩක් දේවල් ඇත්ත සිද්දි.. 

තව සමහරක් කිරි අම්මාම හදපුව..

මී මැස්සෙක් මලකට කී කව....

නුඹ නොදන්නවට.....
ඉස්සර මගේ හිතගිය....

නුඹට පෙර පිපුණු ඇය 

අනේ... හදවත ගොළු උනා....

මාසයක් තිස්සේ ලියන්න හිතුවත් කාලය හරස් වෙලා....ඒත් ඉතින් නොලියා කොහොමද...... ඔහු ගැන
නොලිව්වොත් මහා ගුණමකු කමක් නොවැ..... මම හා හා පුරා කියල පොස්ට් එකක් ලිව්වේ ඔහුගේ සින්දුවක් ගැන.....
මෙන්න තියනවා ඒක

පුංචි බබාට දුක හිතිලා

                                                                ( පුංචි පුතා )

පුංචි බබාගේ අප්පච්චිට ඔලුවේ කැක්කුමක් හැදිලා . 

සාලේ ලොකු පුටුවකට වෙලා නිදි. 

පුංචි බබා මල්ලියි අම්මියි එක්ක කාමරයට වෙලා සෙල්ලම් කරනවා.

" පව්, අප්පච්චිට නින්ද ගිහිල්ලා , උදේ ඉඳන් වැඩ කරලා මහන්සියට වෙන්නැති " පුංචි බබාට හිතුනා.

ලිංගික අසහනයට ලක් වූ මානසික රෝගීන් ( නැවත කියවීම )

ඉර පායලා ඉහට උඩින්.....පහුගිය දවස් වල චණ්ඩිකමින් මහ වැහි වස්සපු ආකාසෙද කියල හිතෙනවා... කාලගුණය........
කාලගුණය ගැන කියද්දී මට කතාවක් මතක් උනා....
කියන්නද.....මතකය යනවා අවුරුද්දක් විතර අතීතෙට....
............................

විඳිමි දඬුවම් 2 (ඔබෙ පාමුල මුතු වරුසා විසිරී යාවී..)

කාලෙකින් ලියන්න බැරි උනා.....වැඩ...වැඩ......

ඒත් මම ලිව්වත් නැතත් නිකිණිලා රාජීව්ලා මේ මහපොළොවේ ජීවත් වෙනවා......

මට ඔවුන්ව අමතක නෑ .....

මේ සටහන කියවන්න කලින් මගේ 2014 ඔක්තෝබර් 25 දා සටහන කියවන්න...ඔබ හා හා පුරා කියල ගොඩ වැදුනානම්.....

එතකොට මුල මැද අග තේරෙයි......

දොස් - තොර

නයිට් කඩේ ළඟ .....
කොත්තු ලෑලිබඩ
චම්පයි... රේඛයි ...හමුවී හවසක ....

මේ ලොව යම් කිසිවෙකු... මා හට පෙම් කල බව.....

ජනවාරිය ඉවර වෙන්නත් යන්නේ....

ඊට කලින් ලියන්න එපැයි ඔහු ගැන...

කොහෙන්ද ඉතින් වෙලාවක් .... ඒත් ඉතින් ලියන්න එපැයි ......
අවුරුදු තිස් අටකට ඉස්සර ජනවාරි දාසය.....වියළුණු පන්හිඳක් ගැන.......

එන්න ඉඩක් නෑ මහ ගේ ගාවට

කිරි මුට්ටියක් වගේ හඳ පායලා අහසේ... අවුරුදු තුන හමාරක කොලු පැන්චෙක් ඉඳගෙන ඉන්නවා කිරි අම්මගේ ඔඩොක්කුවේ . ඒ පුංචි කොල්ල තමයි මම....ඒ.නමසිය අසූ හතරේ එක දවසක්.....
හඳ කලුන්ම අහසට ඇවිත් ...