වියපත් ප්‍රේමය...

සිහින සිතුවම් ඇන්දූ....
හදේ සැනකෙලි බැන්දූ....
ඇසඟ මදහස රැන්දු.....
ලන්දූ.......

සිල්ගත් සඳක්...

පෙම් කරන ගංදෑල
අතැර දුර දුර ඇදෙන....
සිනිදු පෙන කැටි මවන...
සිත නිවන ගත දවන

පුතු තනි කරලා පන්තියෙ තියලා....

කලුපාට ගේට්ටුවෙන් එලියට ආව නෙමේ එවුනා... 

අනිත් අම්මල තාත්තලත් එක්ක...

දිවි රැකි පෙම...

එක්කන් යන්නද දියපිරි විලකට...
නිකින්නියේ....
ඉරි ඇඳෙද්දී වැව කුස ...
කොකෙක් අහනවා....
කුඩමසුගෙන්

නැතුවාම නොවේ සිත
යන්න ඔබත් එක්ක...
ඒත් කොහොමද යන්නෙ
පෙම්කල සියපත අතැර....

ගිලිහුණු මල්....................

නිමිත්ත: මව දින දොළහක් වයස බිළිඳා මහමඟ දමා යයි....


ගසක පිපිනු මල් ගසකට මහමෙරකි
අහස දිලන තරු අහසට පිරිවරකි
කණාමැදිරියන් රැයකට සිහිනයකි...
දරුවන් මවුන් හට දිදුලන මහ කොතකි...

තවත් ප්‍රේම කතාවක්...

කපන කොට රස දෙන්න උනත් හොද්දකට..
වැටෙනවා කදුලු ඇසඟින්
මතක් වෙනකොට උගුල්ලා ගෙනා හැටි
පෙම්කෙරූ පොලොවෙන්...රතු ලූනු.........

ඔබ නෑ දෙවෙන්දොරා.....

සුවඳත් අරගෙන යනවද දවසක
නැවත නොඑන්නට තමබොචි සොහොනට.
අද අද පමණයි .. හෙට හෙට පමණයි...
අද අප උන්නට .. හෙට මා පමණයි....

හ්ම්......

බෝතලේක හිර කලත්
මතක් වෙනවා දිය පොදට.....
උඩ පැන නැටූ හැටි....
නදියක ගල් පර අතර......................

ආදරණීය අඳුර...

හඬා වැලපෙන අහස මම
සිනාසෙන වැව් තරඟ ඔබ...
වැව් දියේ සෙනෙහසින් නැලැවෙන
සුමුදු සුදු සියපතයි ඇය.....

වීසි කරන්නට දරුවන් තනනා ලෝකය කා වනසන් පුතුනේ.....

ලියම්දෝ.. නොලියම්දෝ කියන දෙගිඩියාවෙන් හිටිය කීප දවසක්... 

මගේ හිතමිතුරන් පවා දෙපැත්තට බෙදිල.... 

මේ මතය වෙනුවෙන් ..... 

හ්ම්
ඒක කියන එක පැත්තකට දාල කියන්නම් පොඩි කතාවක්...